„Prawie się nie liczy. Musisz stawić czoło temu, co jest.” (Gayle Forman - Zostań, jeśli kochasz)

Pewnie wiele osób zastanawia się, jak wygląda życie osoby, która jest w śpiączce – co ta osoba czuje, czy słyszy rozmowy innych, jak odbiera otaczającą ją rzeczywistość. Wszystko to możemy sobie tylko wyobrażać, nie jesteśmy wstanie odgadnąć, co w rzeczywistości przeżywa taka osoba. Gayle Forman w swojej książce „Zostań, jeśli kochasz” spróbowała uzmysłowić czytelnikom, na podstawie własnych wyobrażeń, jak może wyglądać „świat” kogoś, kto jest nieprzytomny.

 „Uświadomiłam sobie nagle, że umieranie jest proste. To życie jest trudne.”

Ten dzień miał być taki jak wszystkie inne, wspólnie spędzone we wspaniałym towarzystwie zwariowanej rodzinki. Mia wraz ze swoimi rodzicami i młodszym bratem jechali do przyjaciół rodziny, gdy nagle w ich auto z ogromną mocą uderzył tir. Rodzice Mii zginęli na miejscu, a brat z w ciężkim stanie trafił do szpitala. Mia to wszystko widziała. Pomimo, że była nieprzytomna, jej ciało leżało jak martwe, ale jej duch mógł dotrzeć niemal w każde miejsce.

Będąc w szpitalu dziewczyna zastanawia się nad swoim życiem. Myśli o swoim chłopaku, przyjaciółce, o miłości do grania na wiolonczeli, o kochającej ją rodzinie… Niby ma tyle powodów by żyć, a jednak zastanawia się nad sensem wszystkiego. Czy Mia znajdzie w sobie siłę, by się obudzić, czy znajdzie powód, dla którego warto żyć?

 „Po prostu myślę, że z pogrzebami jest podobnie jak z samą śmiercią. Można mieć własne życzenia, własne plany, ale ostatecznie nie ma się na nic wpływu.”

Z racji tego, że książka ta została zekranizowana, swojego czasu, było o niej dość głośno. W końcu, większość nastolatek przepada za romantycznymi historiami z wątkiem tragicznym w tle. Nie inaczej było w przypadku „Zostań, jeśli kochasz”. Ta książka jest tak popularna, że aż powinno dziwić, że są jeszcze osoby, które jej nie czytały albo nawet o niej nie słyszały. Ja słyszałam zarówno o książce jak i o filmie. Film w sumie nie specjalnie mnie interesował, ale książkę bardzo chciałam przeczytać. Miałam już okazję wcześniej czytać inną powieść Gayle Forman – „Byłam tu” i już wtedy wiedziałam, że będę chciała przeczytać kolejne książki tej autorki. I znowu się nie zawiodłam! Chociaż niektórzy mówią, że „Zostań, jeśli kochasz” jest ciekawsze od „Byłam tu”, ja mam trochę mieszane uczucia. Obie mi się podobają, ale to może dlatego, że jeszcze nie znam drugiej części serii „Jeśli zostanę”. Koniecznie muszę to nadrobić.

„Czasem człowiek dokonuje w życiu wyboru, a czasem to wybór stwarza człowieka.”

Będąc już w połowie książki, nabrałam chęci, żeby jednak obejrzeć również film. Bardzo jestem ciekawa, jak zostało to przedstawione wizualnie. Co prawda, mam w głowie cały obraz tej książki, ale zwiastun produkcji filmowej również wydaje się bardzo ciekawy i warty obejrzenia. Chociaż znam już całą książkę , jestem przekonana, że film wcale nie będzie mnie nudził, ani się dłużył. Chyba zaryzykuję i w najbliższym czasie obejrzę.

Warto również zwrócić uwagę na zakończenie książki. Chyba większość wrażliwych czytelników popłakało się czytając je. Zakończenie uświadamia nas, że szczera, głęboka miłość, nie znająca żadnych granic, przeciwności, ani zahamowań, naprawdę istnieje. Właśnie taką bezgraniczną miłością darzył Adam Mię. Była dla niego najważniejszą osobą – co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Zdaje się, że w ostatnich zdaniach serce Adam niemal wykrzykuje tytułowe słowa: „Zostań, jeśli kochasz”.

Podsumowując, nie żałuję zarwanej nocy dla tej książki. „Zostań, jeśli kochasz” czyta się bardzo szybko, dlatego nie da się jej czytać dłużej jak kilka godzin. Historia opisywana z perspektywy Mii wciąga od pierwszej strony (a właściwie – od pierwszej godziny!). Szczerze polubiłam tę nieco skromną, niesamowicie utalentowaną dziewczynę, dlatego strasznie jestem ciekawa kontynuacji i mam nadzieję, że już niedługo uda mi się przeczytać drugą część serii – „Wróć, jeśli pamiętasz”.

Czytaliście tę książkę? A może znacie inne książki tej autorki? Które podobają Wam się najbardziej?

Czekam na Wasze komentarze.

Pozdrawiam,

Sia