Od kryminałów do biografii, czyli: jak książki kształtują moje życie?

Pamiętam, gdy miałam taki okres, kiedy nie miałam, co czytać. Może wydawać się to dość dziwne, bo przecież w bibliotece ciągle jest wiele książek, których jeszcze nie przeczytałam, które czekają w kolejce, aż po nie sięgnę. Jednak wtedy miałam taki czas, gdy chodziłam do znajomych i prosiłam ich by mi coś pożyczyli – cokolwiek. Jedną z osób, od której pożyczałam książki był mój chrzestny. Pamiętam, że pożyczył mi dwie książki – kryminał oraz powieść podróżniczo-przygodową. Kryminał był bardzo krótki, więc przeczytałam go w dwa dni; choć zasadniczo powinnam przeczytać go w kilka godzin, jednak ze względu na to, że nie do końca mi się podobał, czytanie go ogromnie mnie nużyło. Natomiast powieść przygodową czytałam prawie miesiąc czasu! Rzadko zdarza mi się jakąkolwiek książkę czytać tak długo, tylko książki „nie w moim guście” czytam przez tak długi okres. A to prawda – powieści przygodowych za bardzo nie lubię.

I to właśnie po tej „historii z pożyczaniem książek” od mojego wujka, odkryłam, co tak naprawdę najchętniej czytam, i co powinnam czytać.

Powiedziałam chrzestnemu, że najbardziej lubię dzienniki, pamiętniki, wspomnienia, coś, co jest oparte na faktach, co wydarzyło się naprawdę. Wtedy on polecił mi, żebym czytała biografie lub żywoty świętych… Przyznam się, że lekko go wyśmiałam, bo jak to, mam czytać „żywoty świętych”? Przecież one z pewnością nie są ciekawe. I to częściowo prawda. Sama wielka księga „Żywotów” jest bardzo nieciekawa. Dlaczego? Ponieważ jest w niej zbiór niemalże wszystkich świętych, a co najgorsze, biografia każdego świętego jest niesamowicie krótka. Więc oczywiście czytanie tej księgi jest moim zdaniem bezsensu – i tak bym wszystkiego nie zapamiętała. Jednak zamiast tej książki postanowiłam, że będę czytać dłuższe biografie jednego, wybranego świętego.

Pierwszą biografią, po którą sięgnęłam, była książka o św. Pawle z Tarsu. Przyznam się, że, gdy kiedyś tę książkę dostałam, niespecjalnie byłam zadowolona, myślałam nawet: wszystko tylko nie to! Do tej biografii przymierzałam się dokładnie dwa razy. Za pierwszym razem przeczytałam „na szybko” dwa rozdziały i oczywiście, stwierdziłam, że wszystko jest to zbyt naukowo opisane i nic z tego nie rozumiem. Fakt, jak miałam wtedy cokolwiek rozumieć skoro nie znałam, ani treści Dziejów Apostolskich, ani tym bardziej żadnego Listu napisanego przez św. Pawła (pomijając krótkie fragmenty czytane w kościele).

Później przez długi czas nie czytałam chyba żadnej takiej biografii, bo raz, że nie miałam czasu, a dwa: chyba trochę mi się nie chciało; wolałam czytać „inne” książki, choć niekoniecznie ciekawsze. Aż w końcu trafiłam na biografię… Edyty Stein! Książka ta sprawiła, że pokochałam ten gatunek literacki. Po prostu – dzisiaj uważam, że biografie znanych osób to najlepszy sposób, by się zainspirować i zmotywować do efektywniejszego działania. Tak właśnie było w moim przypadku po przeczytaniu książki „Edyta Stein. Życie-Pisma-Nauka” . Ale co dokładnie zrobiło na mnie największe wrażenie w tej biografii? O tym przeczytacie w mojej kolejnej notce, która będzie poświęcona właśnie tej biografii – czekajcie cierpliwie!

Pozdrawiam,

Sia