Dzień Wszystkich Świętych

Nasi zmarli-święci przyjaciele 

Gdy odchodzi ktoś bliski

to tak jakby nagle

cały świat tracił blask.

Pytamy: „dlaczego?”

Zapominamy o sobie,

pamiętamy tylko o tej

odeszłej osobie. 

Żegnamy ją ze smutkiem,

na myśl przychodzą

wspomnienia

chwil spędzonych razem

 - one zawsze doprowadzają

do łez wzruszenia

i tajemnego cienia uśmiechu.

Tylko, co dalej,

gdy odchodzi ktoś bliski

zostawia nas całkiem

opuszczonych

samych sobie?

W chwilach trudnych

chodzimy na cmentarz.

Ale tam znowu tylko

płyną łzy.

My tu

zmarli tam

My sami

o zmarłych tylko
pamiętamy.

Ale zmarli

nie odchodzą na zawsze:

w Niebie też o nas pamiętają,

w modlitwie

są naszymi wiernymi orędownikami,

tak jak my – czekają na nasze

ponowne spotkanie.

(c) Sia

Wielkimi krokami zbliża się Święto Wszystkich Świętych oraz Dzień Zaduszny. Jest to czas, w którym szczególnie wspominamy bliskie nam osoby zmarłe. Niestety dzień przed tymi świętami niektórzy obchodzą pogańskie święto tzw. „halloween”.  Halloween to, wbrew pozorom,  jedno z najniebezpieczniejszych zwyczajów obchodzonych w całym roku, dlatego tak ważne jest, by otwarcie mówić o konsekwencjach jakie niesie za sobą ten zwyczaj.

Halloween przyszło do Polski wraz z całą tą „modą z zachodu”. Wiele osób obchodząc „ten dzień” nie zawsze robi to świadomie. Często obchodzimy halloween dla żartów; mówimy, że się z nim nie utożsamiamy, że nie ma ono dla nas większego znaczenia, jest wyłącznie formą rozrywki. Tymczasem nawet ta „niewinna” zabawa może przerodzić się w coś naprawdę niebezpiecznego. Nawet, jeśli to pogańskie święto jest dla nas tylko "mało śmiesznym żartem", może ono wywołać u nas skutki, których sami nie będziemy świadomi.

O powadze niebezpieczeństwa jakie niesie za sobą halloween mówił w ubiegłym roku także papież Franciszek. Zwracał on szczególną uwagę na to jak wielką szkodę ten zwyczaj może przynieść zwłaszcza dzieciom. Dzieci, często nieświadomie, przebierając się w duchy, wróżąc sobie, mogą nawet zostać opętane przez szatana. Dlatego Ojciec Święty zachęca również, by „przebieranie w duchy” zastępować chociażby przebieraniem w świętych oraz czuwaniami modlitewnymi*. W Polsce pomysł Franciszka został przyjęty bardzo pozytywnie, czego przykładem jest to, że w wielu parafiach organizowany jest tzw. „Korowód Świętych”.

Chociaż przyznaję się, że sama kiedyś „bawiłam się” w halloween, dzisiaj jestem stanowczo przeciwna temu wydarzeniu. Przeglądając różne portale internetowe oraz blogi, gdy widzę reklamę halloween, mam ochotę od razu wyjść z danej strony – niezależnie od tego, jak bardzo ciekawa jest na niej treść. Podobnie miałam, gdy miesiąc przed halloween zobaczyłam w sklepie dynie oraz stroje halloween’owe – poczułam się bardzo nieswojo i niepewnie, niemal tak, jakbym nagle zamieszkała na „innej planecie”.

Oprócz wróżb, wywoływania duchów, itp., niebezpieczne może okazać się nawet zwykłe oglądanie horrorów. Sama kiedyś byłam niemal uzależniona od oglądania filmów tego gatunku. Najbardziej przerażające było to, że mimo protestów mamy, „dla relaksu”, potrafiłam oglądać filmy grozy nawet w piątki lub większe święta. Dzisiaj, od początku roku kalendarzowego,  nie oglądam horrorów. Wielu się dziwi, jak i dlaczego tak się stało, a ja po prostu czuję się dobrze, że tak postanowiłam. I choć to wyrzeczenie niejednokrotnie jest dla nie bardzo trudne, jak się okazuje, można  horrory zstąpić ciekawszymi filmami. Zachęcam do tego każdego.

Wracając jednak do Święta Wszystkich Świętych i Zaduszek. Wydaje mi się, że jest to czas zarówno smutny, jak i wesoły. Z jednej strony ciężko jest zapomnieć o zmarłej osobie, z drugiej jednak, ta osoba jest dla nas ciągle ważna, i miłość do niej powoduje, że pamięć o tej osobie w nas nie gaśnie. Nosimy tę osobę stale w sercu, rozmawiamy o niej z bliskimi, wspominamy w modlitwie, zapalamy symboliczny znicz… To wszystko być może tak niewiele, ale zawsze świadczy o tym, że zmarła osoba była dla nas kimś wyjątkowym.

O kimś, kto odszedł, ciężko jest zapomnieć. Wielu często mi mówi, że trzeba się z tym po prostu pogodzić… Ale czy o Świętych się zapomina? Tak, jak wspominamy świętych, tak samo mamy nadzieję, że nasi bliscy także są w Niebie. Bo przecież wszyscy „jesteśmy powołani do świętości”.

I także sam św. Jan Paweł II zachęcał nas: „Nie lękajcie się być świętymi”; mimo słabości, niedoskonałości – każdy, tak jak chociażby św. Paweł, Apostoł Narodów, ma szanse się nawrócić i być świętym.

Gdy tracimy osobę nam bliską i znaną, to wtedy nam cały świat się zawala.

 Pojawia się pytanie: „Dlaczego tak się stało? Dlaczego teraz, a nie później?”

Zaniedbujemy siebie, a mamy cały czas w myślach zmarła osobę.

Gdy przychodzi czas pożegnania 

– ten czas jest najtrudniejszy, bo, wtedy żegnamy nam bardzo bliską, ukochaną osobę –

 jesteśmy przygnębieni i zrozpaczeni. 

Zapominamy o naszych bliskich, zamykamy się w sobie. 

Gdy wszędzie chodzimy, myślimy o tej osobie.

Ale najważniejsze jest, żeby się za tę osobę modlić .

wiersz autorstwa Patrycji S-k

Piszcie, jakie jest Wasze zdanie na ten temat?
Zachęcam do dyskusji :)

Pozdrawiam,

Sia

________________

*fragmenty, źródło