#BezCenzury - Film: Kalwaria

Już raz publicznie w tej sprawie się wypowiadałam. Nie sądziłam, że w tak krótkim czasie przyjdzie mi zmierzyć się z tym trudnym tematem ponownie. Jednak, wiem, że nie powinnam na temat milczeć. To, że trafiłam na ten film – i oczywiście znowu nie znałam w całości fabuły – to nie może być przypadek!

W ostatnich czasach bardzo dużo mówi się o „grzechach księży”. Mam wrażenie, jakby to była jakaś nowa moda… No, ale nie ważne. Ważne jest to, że przez to cierpią wyłącznie ludzie… Bo co sobie myśli taki przeciętny Kowalski, który od czasu od czasu idzie do kościoła w niedzielę lub na Święta? Otóż takiemu przeciętnemu człowiekowi trudno jest zrozumieć postawę księdza, który źle postępuje, który prawdopodobnie się „zagubił”, zbłądził. Sama jeszcze niedawno gotowa byłabym krytykować każdego zakonnika, księdza, a nawet każdego przypadkowo spotkanego na ulicy człowieka … Doświadczenia jednak nauczyły mnie, że każdy w swoim życiu ma czasem trudny okres, ale to nie znaczy, że my od razu mamy potępiać drugą osobę; czasami trzeba spróbować wczuć się w sytuację drugiego człowieka.

Film, który ostatnio obejrzałam nosi tytuł „Kalwaria” (reż. John Michael McDonagh). Pewnego razu do głównego bohatera, ojca Jamesa, przychodzi mężczyzna, który podczas spowiedzi mówi mu, że kiedyś, przez 5 lat, gwałcił go pewien ksiądz, który już nie żyje. Mężczyzna nie potrafi o tym zapomnieć, a tym bardziej nie chce mu tego wybaczyć. Dlatego chce odegrać się na innym księdzu, przypadek wskazał, że ma nim być o. James; mężczyzna chce go zabić, ale zanim to zrobi, daje mu tydzień czasu na poukładanie swoich wszystkich spraw…

Temu człowiekowi tak łatwo przyszło wrzucać wszystkich do jednego worka: jakiś ksiądz go skrzywdził, więc teraz postanawia, że zabije innego księdza, by się odegrać. Bo wtedy skrzywdził go ksiądz, a przecież wszyscy duchowni są tacy sami, czyż nie? Właśnie o to chodzi, że nie! Sama miałam w swoim życiu wielkie szczęście, że często trafiałam na niezaprzeczalnie świętych księży, jednak z reguły wiem, że „ksiądz to też człowiek”, i nie zawsze się zachowuje tak jak powinno wynikać z jego roli. Jednak takie zachowania to wyjątki, dlatego nie można wszystkich „z jednej kategorii” traktować tak samo. Nie każdy lekarz jest zły, nie każdy prawnik jest zły, nie każdy nauczyciel jest zły – wielu niestety o tej zasadzie zapomina.

W filmie jednak zostały pokazane nie tylko problemy ojca Jamesa, ale także problemy innych ludzi, z którymi właściwie każdy może się utożsamić. W końcu każdy ma jakieś problemy, mniejsze lub większe, ale te trudności zawsze się pojawiają. Ojciec James stara się dbać o swoich parafian i próbuje każdemu, kto tego potrzebuje, jakoś pomóc.

Ludzie w filmie są bardzo różni: jest mężczyzna, który jest homoseksualistą, kobieta, która zdradza męża, lekarz-ateista… Czyli ci ludzie przecież niewiele różnią się od tych, z którymi mamy styczność na co dzień. Codziennie spotykamy się lub słyszymy o osobach, które „robią coś złego”, a jednak rzadko zastanawiamy się nad sensem tego wszystkiego. A może właśnie ten sens jest tutaj najważniejszy?

To już kolejny film, jaki oglądałam, który zmusza mnie do refleksji, do zastanowienia się nad wszystkim, co robię dzisiaj, co będę robiła jutro, w przyszłości… Czasami mam wrażenie, że wszystko, co robię jest takie „płytkie”, nieważne, bo wokół mnie przecież żyją ludzie, którzy mają poważniejsze problemy…

Zastanawialiście się kiedyś, jaki sens ma wszystko, co robicie? Nie chce by brzmiało to jakbym była totalną pesymistką – bo przecież nie jestem – ale od czasu do czasu chyba trzeba trochę zwolnić i pomyśleć o wszystkim, by nie zwariować?

Tradycyjnie zapraszam do dyskusji,

Sia