Nie chce mi się, nie mam czasu, nie mam siły…

żródło: pixabay.com

…i jeśli dodasz do tego jeszcze „nie mam kasy” – jesteś całkowicie skończony, jeśli naprawdę tak myślisz. Wyżej wymienione „problemy” są największymi przeszkodami na drodze do spełniania marzeń i osiągania wielkich sukcesów. Niejednokrotnie bardzo boleśnie tego doświadczyłam. Dopiero zmiana myślenia pozwoliła mi zmienić postrzegania świata – z pesymistycznego na optymistyczny. Sama wiem, że łatwo jest tak negatywnie myśleć, a trudno jest działać z pozytywnym nastawieniem. To wymaga odwagi, ale się opłaca. Może to będzie bezsensowny post, ale jeśli masz konkretne cele – przeczytaj go co najmniej kilkakrotnie.

Nie chce mi się

Czasami (no dobra – często!) zdarzają się takie dni, gdy wstaję rano z łóżka i nic mi się nie chce. Zazwyczaj taki dzień zaczynam od znaku Krzyża i modlitwy „Panie Boże, proszę spraw, żeby mi się tak chciało, jak mi się nie chce. Amen”. Znalazłam ją gdzieś w internecie i właściwie wypowiadam ją od dawna. Zawsze jednak byłam zdania, że ona nic nie zmienia i nadal nic mi się nie chce. Kiedyś do tej modlitwy dodałam „amen” i… stwierdziłam, że ta modlitwa ma jednak jakiś sens i chyba jednak działa. Wiem, że brzmi to absurdalnie i śmiesznie, ale tak rzeczywiście było.

Nie chce mi się to mój wróg od niepamiętnych czasów. Chyba jak większość, też tak miałam, że wolałam leżeć i patrzyć w sufit, niż się uczyć. Ulubiona taktyka gimnazjalistów, która nigdy nie przynosi żadnej korzyści. Dopiero gdy zaczynam działać – są efekty. Ale jeśli coś „muszę” – efekty są słabe, jeśli „chcę” – dostrzegam efekty takie, jakich nigdy się nie spodziewałabym.

Tak, właśnie tak było, gdy uczyłam się do pierwszej sesji – musiałam uczyć się z – jak ktoś mi to pięknie powiedział – „ciekawością świata”. Historia, której nigdy nie lubiłam, musiała stać się dla mnie pasją, w którą chcę się wgłębiać, którą chcę poznawać. Gdyby tak nie było, z pewnością nie osiągnęłabym wysokich (w miarę zadowalających) wyników.

Nie mam czasu

A przynajmniej zacząłeś? Wiem, ok. 400 stron w 2 tygodnie – przeraża. Ale ja – i setki studentów, którzy Ci o tym mówili, a którym nie wierzysz – dali radę.

Choć nie tylko studia są dobrą wymówką na brak czasu. Każda praca, rodzina czy obowiązki są dobrymi pretekstami, by zaniedbać swoje największe pasje. A to wszystko przez ciągłe narzekanie na brak czasu i całkowite niezorganizowanie. Ja swojego czasu, by poradzić sobie z tym zdezorganizowaniem, pisałam na kartce wszystkie rzeczy, które powinnam zrobić w danym tygodniu. Przeważnie połowy nie udało mi się wykonać, ale… przynajmniej próbowałam. Przez swoje „nie mam czasu” także zaniedbywałam przez pół roku studiowania swojego bloga i swoje pasje, ale… mam zamiar TERAZ to zmienić!

Oczywiście nie trzeba wszystkiego odkładać na „ostatnią chwilę”, ale jeśli jest się mało zorganizowanym i stale przytacza się wszystkie argumenty przeciw nauce (pracy) i za odkładaniem jej na później, to w przyszłości trzeba słono za to płacić. Czym?

Nie mam siły

Oto czym trzeba płacić za słynna prokrastynację. Całkowitym przemęczeniem. Chyba najlepiej to zobrazuję, gdy przywołam wspomnienie z mojego przedostatniego egzaminu (bo o ostatnim nie wspomnę – na niego nie uczyłam się prawie wcale – tak, już tak bardzo nie miałam siły!). Miałam 4 dni na jego naukę. Pomimo tego, że wmawiałam sobie, że zrobię dzień przerwy, nie zrobiłam. 4 dni nie przerywanie się uczyłam (wyjątkiem była długa przerwa na kawę!). W pierwszy dzień przerobiłam prawię połowę materiału, w drugi połowę z połowy, a w trzeci dzień skończyłam przerabiać materiał do sesji i zaczęłam powtórki. W 4 dzień znowu robiłam powtórki, ale już takie „ostateczne”. Pod koniec 4 dnia nauki stwierdziłam, że „nie umiem jeszcze wszystkiego tak idealnie, ale… nawet gdyby ktoś dał mi w pakiecie możliwość jeszcze jednego dnia nauki – nie skorzystałabym”! Tak bardzo byłam wymęczona psychicznie. Tak bardzo nie miałam już siły. Zresztą, wyobrażacie sobie to? 4 dni nieprzerywanej nauki o tym samym, w dodatku nauki z przedmiotu, który w swojej nazwie ma słowo „Historia czegośtam”. Chyba nigdy nie przekonam się do żadnej historii, dlatego nauka nazwisk i dat jest dla mnie kosmiczną męką.

Zważywszy na powyższe, stwierdzenie „nie mam siły” może być czasami uzasadnione. Ale nie za każdym razem. Czasami trzeba po prostu podnieść – za przeproszeniem – cztery litery i zacząć działać. I ta taktyka, jako jedyna, zawsze działa.

Podsumowując swoje filozoficzne rozważania (bo psychologicznymi poradami nigdy tego nie nazwę!), wiecie, że zupełnie nie lubię pisać tego typu postów! Ale czasami tak mam, że chcę podzielić się swoimi mądrościami z innymi, i nie chcę, żeby inni powtarzali moje błędy. Dlatego mam nadzieję, że moje doświadczenie komuś na coś się przyda i być może kogoś uchroni przed porażką, a pozwoli spełnić choć to najmniejsze marzenie. Bo samo nic nie przyjdzie, na wszystko trzeba zapracować!

Sia